Sabi nila pagnagmahal ka, wag kang maghahangad ng kahit anumang kapalit,. Ngunit paano mo mararamdaman ang halaga mo bilang isang tao kung hindi binabalik ang pagmamahal na inaalay mo ? Alin nga ba ang mas tama, ang magbago ka dahil sa pagibig… o hayan mo ang pag-ibig ang magbago sayo..?
Minsan, iba ang personalidad natin pag kaharap natin taong ating minamahal, at hindi mo namamalayan na mas gusto mo yung “ikaw” pagkasama ang taong nagpapasaya sayo,. kaysa sa taong nakapligid sayo. Bakit minsan natatakot tayong magmahal..? Dahil ang rason natin ay natatakot tayo masaktan?.. Hindi ba natin alam na hindi natin malalaman na nagmamahal tayo kundi natin hahayaang ang sarili na maskatan?.. Hindi natin pwedeng ikahon ang puso., Dapat marunong tayong lumaban at sumubok. Dahil hangga’t hindi natin sinsubukan magmahal, hindi natin masasabi na NAGMAHAL tayo. Hangga’t hindi natin binubuksan ang sarili natin para mahalin, hindi natin mararanasan kung paano MAHALIN ng IBA.
Bakit ba natin kailangang magtiwala ng buong–buo sa isang taong ni hindi man lang natin kaano-ano? Bakit kailangan nating ibigay ang sarili natin at ipagkatiwala ng buong-buo sa taong ngayon lang natin nakilala? Minsan may taong hindi natin maiwasan na maging espesyal para sa atin pero kinukubli lang natin ang katotohanan para iwasan masaktan. Aminin natin, minsan ginagawa natin ito, pero ayaw nating aminin sa sarili natin na nagmamahal tayo. Ang dahilan,. kase takot tayo masaktan! Walang utang na loob ang mundo satin para protektahan tayo para hindi masaktan. Bakit ba hindi nalang natin hayaan ang sarili natin na maging punching bag ng mundong ating ginagalawan, At tanggapin ang katotohan na hindi tayo protektado para hindi masaktan. Sa isang banda, minsan tayo din ang nagiging kamao ng mundo para maksakit ng ibang tao nang hindi natin sinasadya.
Hayaan na lang natin bukas ang sarili natin para makapasok ang taong nais na sa atin ay magmahal. Kung mayroon man tayong masamang karanasan sa pag-ibig sa nakaraan, wag sana nating haayaan ng pigilan tayo nito upang umibig muli. Bagkus, hayaan nating maging sandata ang ating nakaraan para maging panangga sa pwedeng mangyari sa hinaharap.
Sa huli, walang perpektong pagmamahal,. May kulang… minsan may sobra… Pero ang mahalaga, NAGMAHAL TAYO! At hinyaan natin MAHALIN din Tayo! Walang naman talagang tamang panahon, tamang pagkakataon, o tamang “IKAW” para magmahal. Ang paghahanap ng tunay pagmamahal ay tulad din ng paghahanap natin sa tunay nating mga sarili. Hinahanap natin ang tunay at wagas na pagmamahal para maibahagi natin sa taong ito ang totoong “IKAW”.
Salamat sa mga taong nanakit at nagmahal sakin. Kundi dahil sainyo wala ako ngayon dito. Patuloy na iikot ang aking mundo at magpapatuloy sa hamon at laban ng buhay. Hindi ako magsasawang sumubok at magmahal ng paulit-ulit. Dahil naniniwala ako, bagaman walang perpektong pagmamahal, may puso naman na kayang tumangap ng lahat ng suntok na pwedeng bumalik. May pusong hindi mapapagod magmahal at umaasa na mamahalin din sya. May pusong handang ibahagi ang sarili para maramdaman ng isang tao kung gano sya KAHALAGA...
Minsan, iba ang personalidad natin pag kaharap natin taong ating minamahal, at hindi mo namamalayan na mas gusto mo yung “ikaw” pagkasama ang taong nagpapasaya sayo,. kaysa sa taong nakapligid sayo. Bakit minsan natatakot tayong magmahal..? Dahil ang rason natin ay natatakot tayo masaktan?.. Hindi ba natin alam na hindi natin malalaman na nagmamahal tayo kundi natin hahayaang ang sarili na maskatan?.. Hindi natin pwedeng ikahon ang puso., Dapat marunong tayong lumaban at sumubok. Dahil hangga’t hindi natin sinsubukan magmahal, hindi natin masasabi na NAGMAHAL tayo. Hangga’t hindi natin binubuksan ang sarili natin para mahalin, hindi natin mararanasan kung paano MAHALIN ng IBA.
Bakit ba natin kailangang magtiwala ng buong–buo sa isang taong ni hindi man lang natin kaano-ano? Bakit kailangan nating ibigay ang sarili natin at ipagkatiwala ng buong-buo sa taong ngayon lang natin nakilala? Minsan may taong hindi natin maiwasan na maging espesyal para sa atin pero kinukubli lang natin ang katotohanan para iwasan masaktan. Aminin natin, minsan ginagawa natin ito, pero ayaw nating aminin sa sarili natin na nagmamahal tayo. Ang dahilan,. kase takot tayo masaktan! Walang utang na loob ang mundo satin para protektahan tayo para hindi masaktan. Bakit ba hindi nalang natin hayaan ang sarili natin na maging punching bag ng mundong ating ginagalawan, At tanggapin ang katotohan na hindi tayo protektado para hindi masaktan. Sa isang banda, minsan tayo din ang nagiging kamao ng mundo para maksakit ng ibang tao nang hindi natin sinasadya.
Hayaan na lang natin bukas ang sarili natin para makapasok ang taong nais na sa atin ay magmahal. Kung mayroon man tayong masamang karanasan sa pag-ibig sa nakaraan, wag sana nating haayaan ng pigilan tayo nito upang umibig muli. Bagkus, hayaan nating maging sandata ang ating nakaraan para maging panangga sa pwedeng mangyari sa hinaharap.
Sa huli, walang perpektong pagmamahal,. May kulang… minsan may sobra… Pero ang mahalaga, NAGMAHAL TAYO! At hinyaan natin MAHALIN din Tayo! Walang naman talagang tamang panahon, tamang pagkakataon, o tamang “IKAW” para magmahal. Ang paghahanap ng tunay pagmamahal ay tulad din ng paghahanap natin sa tunay nating mga sarili. Hinahanap natin ang tunay at wagas na pagmamahal para maibahagi natin sa taong ito ang totoong “IKAW”.
Salamat sa mga taong nanakit at nagmahal sakin. Kundi dahil sainyo wala ako ngayon dito. Patuloy na iikot ang aking mundo at magpapatuloy sa hamon at laban ng buhay. Hindi ako magsasawang sumubok at magmahal ng paulit-ulit. Dahil naniniwala ako, bagaman walang perpektong pagmamahal, may puso naman na kayang tumangap ng lahat ng suntok na pwedeng bumalik. May pusong hindi mapapagod magmahal at umaasa na mamahalin din sya. May pusong handang ibahagi ang sarili para maramdaman ng isang tao kung gano sya KAHALAGA...
No comments:
Post a Comment